ബ്രഹ്മചര്യവും_സ്വാതന്ത്ര്യവും

കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഏറെ സംശയവും ആശയക്കുഴപ്പവും ഉണ്ടാക്കുന്ന വാക്കാണിത്. ചെറിയ അറിവിൽ നിന്നു കൊണ്ട് ഇതിനെ മനസിലാക്കാം ശ്രമിക്കാം.

ബ്രഹ്മചര്യം എന്നത് സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്. ഭാരതീയ ദർശനം അനുസരിച്ചാണെങ്കിൽ സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നത് പുറമെ നിന്നും ഒരു വസ്തുവിനേയോ ,മറ്റൊരാളിനെയോ കൂടാതെ അവനവനിൽ തന്നെയുള്ള ആനന്ദത്തെ കണ്ടെത്തുക എന്നതാണ്. സ്വാതന്ത്ര്യം എല്ലാത്തിലും നിന്നുള്ള മോചനമാണ്. അത് പ്രകൃതിയിൽ നിന്നും, പ്രകൃതിശക്തികളിൽ (വസ്തു ബോധത്തിൽ) നിന്നും സ്വാതന്ത്രമാവുക എന്നതാണ്. മറ്റൊന്നിനെയും ആശ്രയിക്കാതെ അവനവനിലെ ആനന്ദത്തെ അറിയുകയും ആസ്വദിക്കുകയുമാണ് സ്വാതന്ത്ര്യം. ഭാരതീയ ആചാര്യന്മാരെല്ലാം ഇതിനെ അറിഞ്ഞവരും അനുഭവിച്ചവരുമാണ്. എന്നാൽ നാം അത് അറിയാത്തതു കൊണ്ട് മറ്റു വസ്തുക്കളിലും അല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരാളുടെ സാമീപ്യത്തിലും സന്തോഷം കണ്ടെത്തുന്നു. അതോടെ ആനന്ദം കണ്ടെത്താൻ നമ്മളെ സഹായിക്കുന്ന വസ്തുവിൻറെയോ ആളുടെയോ അടിമകളായി മാറുന്നു. ഭാര്യയും ഭർത്താവും പരസ്പരം അടിമകളായി സംഘർഷത്തോടെ തന്നെയാണ് ജീവിതം തള്ളി നീക്കുന്നത്.

തോന്നുന്നതെല്ലാം ചെയ്തു കൂട്ടുക എന്നുള്ളതല്ല സ്വാതന്ത്ര്യം. അങ്ങിനെ എല്ലാവരും പെരുമാറാൻ തുടങ്ങിയാൽ സമൂഹത്തിന്റെ അച്ചടക്കം, സമാധാനം, സ്ഥിരത എല്ലാം നഷ്ടമാകും. അത് ഭാരതീയ ദർശനങ്ങളെ തന്നെ ഇല്ലാതാക്കും. എന്തു കൊണ്ടോ പുതിയ സമൂഹം അത്തരത്തിലാണ് സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നത്.

ആസക്തി ഇല്ലാതാക്കുക എന്നത് തന്നെയാണ് ബ്രഹ്മചര്യത്തിന്റെ ലക്‌ഷ്യം. ഒരു പുതിയ സൃഷ്ടിക്കു വേണ്ടിയാണു സ്ത്രീ -പുരുഷ സംയോഗം നടക്കുന്നത്, അത് പ്രകൃതിയുടെ ഭാഗവുമാണ്. എന്നാൽ അത് സൃഷ്ടിക്കുവേണ്ടിയല്ലാതാകുമ്പോൾ ആസക്തിയാകുന്നു.

ഊർജത്തിന്റെ തലത്തിലാണെങ്കിൽ എത്രമാത്രം ഊർജമാണ് ഈ ആസക്തിക്കു വേണ്ടി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. അവിടെയാണ് ബ്രഹ്മചാരി തന്റെ ഊർജം മുഴുവനും ഈശ്വരപ്രാപ്തിക്കു വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ച് മനുഷ്യന്റെ പൂർണതയിലേക്ക് എത്തുന്നതും വ്യത്യസ്തനാകുന്നതും.

ഇനി സാമൂഹികമായി പരിശോധിക്കുകയാണെങ്കിൽ പോലും ഈ ആസക്തി ദൂരീകരിക്കേണ്ടത് തന്നെയാണ്. ഓരോ ദിവസവും എത്രയെത്ര കുറ്റകൃത്യങ്ങളാണ് ഇതുമായി ബന്ധപെട്ടു ഉണ്ടാകുന്നത്. ഇതൊന്നും നിയമം കൊണ്ട് പരിഹരിക്കാനാവില്ല. കാരണം വായുമണ്ഡലമാകെ ആസക്തിയുടെ കമ്പനത്താൽ മലിനമാക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് ധനത്തിനോടുള്ളതായാലും, ലഹരിയോടുള്ളതായാലും, ശരീരത്തിനോടുള്ളതായാലും. ഈ മാലിന്യം ദിനംപ്രതി കൂടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഈയൊരു ചുറ്റുപാടിൽ എന്റെ കുട്ടി മാത്രം നല്ലതായിരിക്കുമെന്നു കരുതുന്നത് ശുദ്ധമണ്ടത്തരമാണ്. അത് കൊണ്ട് നന്മ നിറഞ്ഞ ഒരു സമൂഹം വേണമെന്നുണ്ടെങ്കിൽ ശുദ്ധികലശം കൂടിയേ തീരൂ. മറിച്ചു സമൂഹം ഇതു പോലെ മുന്നോട്ട് പോവുകയാണെങ്കിൽ പത്തു മുപ്പതു കൊല്ലം കൊണ്ട് നല്ല ശതമാനം ആളുകൾ, മാനസീക സംഘർഷത്താൽ ഭ്രാന്തരാവുകയോ, ആത്മഹത്യ ചെയ്യുകയോ ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥയിലേക്ക് എത്തിച്ചേരുമെന്നുള്ള ചില ഗുരുക്കന്മാരുടെ കണ്ടെത്തലുകൾ ശ്രദ്ധേയമാണ്.

ബ്രഹ്മചര്യം എന്നത് ധർമമാണ്.ബ്രഹ്മചര്യ പരിശീലനം ഒന്നോ രണ്ടോ ദിവസം കൊണ്ട് സംഭവിക്കുന്നതല്ല. അതിനു ചിലപ്പോൾ വർഷങ്ങളോ ജന്മങ്ങളോ വേണ്ടി വരും. ചിലതിൽ അത് പെട്ടെന്ന് സംഭവിച്ചുവെന്നും വരാം. ഇത് സാധ്യമാകുന്നത് ധ്യാനത്തിലൂടെയാണ്. കാരണം ധ്യാനത്തിലൂടെയാണ് ചിത്തശുദ്ധി കൈവരിക്കാനാവുന്നത്. ധ്യാനത്തിലൂടെ മുന്നിലേക്ക് പോകുന്തോറും നമ്മുടെ ഉള്ളിൽ ശേഖരിച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന മാലിന്യങ്ങൾ ഇല്ലാതായി, ദുഷിച്ച സംസ്കാരങ്ങൾ ഇല്ലാതായി, നമ്മുടെ ചിന്തകൾ നൈർമല്യത്തോടെ തളിർക്കുന്നു, പൂക്കുന്നു. അത് നമുക്ക് മാത്രമല്ല സർവലോകത്തിനും സുഗന്ധം നൽകുന്നു.

ഇവിടെ നമുക്കാവശ്യം ലക്ഷകണക്കിന് ബ്രഹ്മചാരികളെയാണ്. അവരിലൂടെ മാത്രമേ ഈ ലോകത്തിന്റെ ശുദ്ധീകരണം സാധ്യമാവുകയുള്ളൂ. അതിനായി നമ്മുടെ മനസ്സും, ഭവനങ്ങളും തയ്യാറാക്കുക. പിറക്കട്ടെ ആയിരക്കണക്കിനു ആദിശങ്കരനും, വിവേകാനന്ദനും. ബ്രഹ്മചര്യം എന്ന മഹാ ആയുധത്തിന്റെ ശക്തിയിൽ ആനന്ദപൂരിതമായ പുതിയൊരു ലോകം വിടരട്ടെ…

പ്രകൃതിയിൽ നിന്നും, പ്രകൃതിശക്തികളിൽ നിന്നും, വസ്തുബോധത്തിൽ നിന്നും സ്വതന്ത്രമായി ആത്മീയ ബോധത്തിന്റെ നിറവിൽ തൃപ്തിയോടെ മുന്നോട്ടു പോകാൻ എല്ലാവർക്കും കഴിയട്ടെ.